Stichting KOJINSEI Nederland
Kenjutsu
Wim Klein Sensei is naast Wado-instructeur ook beoefenaar van de zwaardkunst kenjutsu.
Korte geschiedenis van Tenshin Shoden Katori Shinto Ryu
In het vierde regeringsjaar van Keizer Mikiyama (1387) werd in het dorp Iizasa de grondlegger van de Katori Shinto Ryu geboren, Iizasa Iga no Kami Ienaoko.
Hij behoorde tot de familie Iizasa Ke, eenvoudige landadel (goshi), die echter wel generaties lang een leidende rol vervulde in de Kanto-provincie, nu de Chiba prefectuur.
Hij was als kind reeds gefascineerd en bezeten van de gevechtskunsten.
Volgens de overlevering was hij op jeugdige leeftijd reeds meester op het zwaard en de speer (yari).
Als samoerai van de daimyo van Chiba nam hij deel aan verschillende veldslagen waarin hij vooral in man-tot- mangevechten opviel door zijn grote bedrevenheid met wapens en door zijn uitzonderlijke moed, die hem al op jeugdige leeftijd een geduchte reputatie bezorgde.
De Chiba familie kwam ten val als gevolg van een confrontatie met de toenmalige shogun, waardoor ook de versterkte hofstede van de Iizasa-familie met de grond werd gelijkgemaakt, gelijk met een aantal dorpen die op het domein van de familie lagen.
Bedroefd en zonder meester vertrok Ienaoko naar de Katorischrijn en hoopte daar door, meditatie en gelijktijdig door harde training tot verlichting (satori) te komen.
Hij was toen 64 jaar.
Katori shinto krijgstechnieken
De Katori Shinto Ryu behoort tot de krijgskunsten die aangeduid worden als Kobujutsu (oude krijgskunsten - oud is voor 1600).
In de periode van het ontstaan van de Katori Shinto Ryu werd op de slagvelden nog helm en harnas gedragen katchu of ook wel kabuto yoroi genoemd.
In tegenstelling tot de middeleeuwse harnassen van de Europese ridders waren de Japanse zo gemaakt dat zij de drager een grote mate van mobiliteit verschaften.
Om die beweeglijkheid mogelijk te maken was het onvermijdelijk om enkele delen van het lichaam onbedekt laten.
De Omote waza (de basistechnieken) zijn dan ook gericht op de zwakke plekken in de wapenrusting.
Die kwetsbare delen zijn de zijkant van de nek waar een kleine snede van het zwaard (surikome) langs de onderkant van de kaak de grote ader doorsnijdt, wat voldoende is om de vijand buiten gevecht te stellen.
Voorts de oksel die, wanneer de arm wordt opgeheven, onbeschermd is.
De armen zijn dan ook een doelwit omdat die aan de onderzijde niet zijn beschermd.
Aan de bovenkant zijn de mouwen bedekt met maliën en strippen metaal (kote).
Andere kwetsbare plekken zijn het midden van het lichaam op de scheiding tussen de do (het kuras) en de kasazure (de met metaal versterkte wapenrok), de liezen en de binnenkant van de dijen, die alleen zijn beschermd door twee met metaal versterkte flappen, de haidate.
Dan nog de enkels, de kuiten omdat het scheenbeen is beschermd met suneate en de knieën.
Het totale gewicht van zo'n wapenrusting is op z'n minst 10 kg., maar een goed harnas voor gebruik op het slagveld weegt tenminste 20 kg.
Daarbij komt dan nog het gewicht van de kleding en wat men aan wapens met zich meedraagt.
Door dat gewicht is dan ook de voetenstand belangrijk.
Die moet stabiel zijn met beide voeten op de grond.
De stand met één hiel omhoog zoals bij het moderne kendo maakt weliswaar een snellere aanval mogelijk, maar zou door het gewicht van de wapenrusting een te grote belasting zijn voor de benen in gevechten die vaak uren duurden.
Zelfs in het moderne kendo is de 'zweepslag' en letsel aan de achillespees een veel voorkomende blessure.
Een dergelijk letsel op het slagveld zou fataal zijn.
Toch blijft snelheid belangrijk in een gevecht en de technieken van de Katori Shinto Ryu zijn zó efficient, dat bij het dragen van een wapenrusting grote beweeglijkheid mogelijk blijft.
tekst: Willem Bekink
Toevoeging W.M.Klein:
Waarom ik heb besloten om kenjutsu te gaan beoefenen is vanwege het feit dat kenjutsu een traditionele Art is.
Verschillende vormen van het Zwaard, zoals Katori Shinto Ryu, zijn uniek in de wereld.
En ook vanwege het feit dat wijlen de heer E. Louw één van de Katori Shinto Ryu-leraren in Europa en technisch direkteur van Nederland was.
Dit is natuurlijk bewonderenswaardig te noemen en een kans om dit zo dichtbij te leren kon ik niet laten lopen.
Ik ben mij er terdege van bewust dat dit dus een weg is voor het leven en niet iets dat je zomaar leert.
Om verdere diepgang in de traditionele weg te vinden zal ik mezelf proberen te verbeteren in de weg die ik ben ingegaan.
Ik heb aan de helaas in 2022 overleden heer Erik Louw een geweldige leraar en sportvriend gehad.
Met hartelijk dank aan de heren wijlen E. Louw en wijlen W. Bekink voor het mogen plaatsen van dit document.
© Stichting Kojinsei Nederland, 2024 -
Alle rechten voorbehouden
